Braziliaanse ski-les en grootse verzamelingen

Het heeft weer even geduurd, maar ondertussen heb ik genoeg avonturen beleefd om een verslagje te schrijven voor jullie! Inmiddels is de lente hier eindelijk aangebroken. Dat betekent soms mooi weer met zon, regen of (natuurlijk, waarom ook niet) sneeuw. De temperaturen schommelen enorm tussen ongeveer 15 en -5 graden Celsius, maar wel met het resultaat dat de meeste sneeuw nu weg is. Gelukkig heb ik nog net op tijd mijn ski-kunsten kunnen beoefenen bij Tyrol Basin, het skigebied vlakbij Mount Horeb. Er zijn daar een paar mooie pistes, maar stel je er niet teveel van voor want hier in Wisconsin hebben ze geen bergen, maar heuvels. Opzich niet heel verkeerd voor een eerste keer. De eerste weken had ik al een paar collega’s gevraagd of ze er waren geweest en wat hun ervaringen waren, maar niemand begreep waar ik het over had. Toch wel raar, want het is echt maar 10 minuten rijden vanaf hier. Na nog een paar keer uitleggen begreep ik waar het mis ging. Mijn begeleider John heeft me voor het eerst Tyrol Basin laten zien. Nu weten sommige van jullie misschien wel dat John uit België komt, het Franse gedeelte om precies te zijn, en dat kun je nogal goed horen. Voor mij is dat geen probleem, want mensen die Engels met een ‘raar’ accent spreken begrijpen elkaar natuurlijk. En toen Tyrol Basin met een behoorlijk Frans accent werd genoemd, dacht ik dat het gewoon zo uitgesproken werd (het klinkt eigenlijk ook beter dan op z’n Engels). Nou dus niet en in het begin begreep niemand dan ook wat ik bedoelde.. Gelukkig zijn er niet zo heel veel plekken op 10 minuten afstand waar je kunt skiën… Maar goed, mijn eerste keer skiën dus! Een van mijn collega’s was zo lief om mee te gaan en me wat tips te geven. Hij komt zelf uit Brazilië en het was zijn derde of vierde keer skiën. Na de korte uitleg: remmen is pizza, vooruit leunen als je vooruit wil gaan en één ski scheef houden + je gewicht op andere been als je de bocht wilt nemen; gingen we dan van de Bunny hill. Het sneller gaan en de bochten had ik al snel onder de knie, maar het remmen ging naar mijn mening niet snel genoeg. Onderaan de heuvel was ik vaak genoodzaakt om een grote bocht te maken voordat ik eindelijk stil stond en het leek me daarom beter om ook nog een les te nemen. Zo gezegd zo gedaan en de tweede keer bij Tyrol Basin had ik een uur les. Al snel had ik het remmen ook beter onder de knie en zijn we doorgeschoven naar een andere piste. De skileraar zei nog net niet dat ik een natuurtalent was, maar wel dat het een erg makkelijke les was geweest en ik het super goed deed! Complimenten dus voor de Braziliaanse collega! Jammer genoeg heb ik nog niet weer kunnen skiën en wordt de sneeuw steeds slechter (a la slush-puppy) vanwege de ‘hoge’ temperatuur (wel bijzonder om mensen te zien skiën in hun t-shirt). Tot zover dus mijn ski-avonturen. Om wel sportief bezig te blijven ga ik nog steeds braaf minstens drie keer in de week naar de sportschool. Ik volg daar wat lessen samen met een groepje oudere dames, die heel streng controleren en je afwezigheid alleen goedkeuren wanneer je een heel goed excuus hebt. Er wordt behoorlijk wat geouwehoerd, dus dat is reuze gezellig! Inmiddels ben ik ook met een van de meiden die daar werkt, Kimber, uit eten geweest in Verona. Mijn eerste Fish Fry experience, gefrituurde vis op vrijdag, typisch USA! Ondanks dat ik niet zo’n visliefhebber ben smaakte het erg goed!

In de weekenden beleef ik hele andere dingen! Collega’s hebben me al een heleboel tips gegeven over welke lokale attracties ik in ieder geval moet bezoeken en langzamerhand ben ik het rijtje met de leukste dingen aan het afwerken. Zo ben ik enkele weken terug met een collega naar Dubuque gereden om een bezoekje te brengen aan het Mississippi river museum and Aquarium. Dubuque is een mooie oude stad, net over de grens in Iowa en het ligt direct aan de Mississippi river. In het museum wordt de hele geschiedenis rondom de Mississippi uit de doeken gedaan en bij het aquarium vindt je allerlei vissen ed die je in de rivier kan vinden. Dit was mijn eerste echte uitje buiten Mount Horeb en Madison (waar je vooral ook veel studenten ziet) en wat me opviel was dat er inderdaad echt heel veel mensen met overgewicht rondliepen. Typisch USA. Na het museum nog een gezellige wandeling gemaakt langs de rivier en toen weer teruggereden naar Mount Horeb voor een pizza-avond bij de Grumpy Troll met collega’s (een van de betere restaurants hier in Mount Horeb). Een van de andere attracties die ik heb bezocht is de dierentuin in Madison. Een stadsdierentuin die helemaal gratis is! Het proberen waard dus! De dierentuin was best groot en ze hadden veel dieren, helemaal voor een gratis dierentuin. Het was alleen jammer dat er vanwege de kou maar weinig dieren in hun buitenverblijf zaten. Desalniettemin heb ik lekker de hele dag een beetje kunnen oefenen met mijn camera.

Vandaag ben ik naar House on the Rock geweest. Dat was echt een super gave ervaring! Het House on the Rock is een huis dat in 1940, de naam zegt het al, gebouwd is op een rots op zo’n 60ft hoog en kijkt uit over de Wyoming Valley. Het is een groot complex dat bestaat uit 14 kamers. De eigenaar was Alex Jordan, een man die verzot was op het verzamelen van… ALLES. Het eerste gedeelte van het huis is redelijk ‘normaal’. Overal vindt je zitplekken en het plafond is laag, zodat de kamers meer warmte en gezelligheid uitstralen. Het was van belang dat je je uitgenodigd voelde om te gaan zitten en niet te blijven staan. Het meest indrukwekkende van dit eerste gedeelte was het uitkijkpunt. Een langwerpige kamer die van de rots af is gebouwd en van waaruit je een geweldig uitzicht hebt over de vallei. Er bevindt zich dus niks onder deze kamer. Ondanks mijn hoogtevrees heb ik me toch helemaal naar het puntje begeven, uiteraard nadat de typische USA mensen daar weg waren (de kamer kraakte nogal onder het gewicht van de mensen die er liepen). Er van overtuigd te zijn dat dit het hoogtepunt was geweest liep ik door naar het andere gedeelte van het huis dat uit twee secties bestaat. Laat ik maar zeggen dat het lang geleden was dat ik zo vaak wow heb gezegd in een museum. Het tweede gedeelte was namelijk nog indrukwekkender dan het eerste gedeelte en vooral ook vele malen groter. Zoals ik al vertelde was Alex Jordan verzot op het verzamelen van spullen en al die verzamelingen zijn uitgestald in het huis. Poppen in alle soorten en maten, poppenhuizen (echt villa’s), wapens, vlinders, kroonjuwelen, Chinese beeldjes, vliegtuigen, auto’s, koetsen en ga zo maar door. Je kon het zo gek niet verzinnen of het was er en de ene kamer was nog groter en indrukwekkender dan de andere. Zo was er een muziek-gedeelte met meerdere kamers met allerlei instrumenten die door machines bespeeld werden, een ruimte met alles over scheepvaart met in het midden een enorme nagemaakte walvis in een gevecht met een octopus, een ruimte met meerdere enorme draaimolens en een ruimte waarin een winkelstraat was nagemaakt. Te bizar gewoon om dan te bedenken dat je in iemands huis staat! Check de foto’s om een idee te krijgen van hoe alles eruit zag!

Het goede nieuws is dat ik ook weer een huisgenoot krijg voor langere tijd! De afgelopen weken was het op een paar gasten na erg rustig in het huis. Wel heb ik weer een aantal interessante mensen leren kennen! Een meneer uit Duitsland die zich elke keer dat hij in de USA was misdroeg op een Europeaanse manier (geen idee wat hij er precies mee bedoelde). En een vriendelijke meneer die oorspronkelijk uit Turkije kwam en als stopwoordje Holy Macaroni gebruikte (geweldig, vooral in combinatie met het Turks-Amerikaanse accent).

Hoe zeer ik ook geniet van mijn tijd hier in Wisconsin (ben alweer op de helft!), kijk ik enorm uit naar de 30-dagen periode die ik heb om het land uit te komen nadat visum verloopt. Halverwege mei reis ik namelijk naar San Diego om daar mijn nicht Marion op te zoeken! Die heb ik al een poos niet gezien, dus dat wordt vast een geweldige tijd! Daarnaast heb ik een reis geboekt van twee weken via Kilroy travels! Tijdens deze reis krijg ik alle hoogtepunten van het westen van de USA te zien (San Fransisco, LA, Las Vegas, Yosimite, Grand Canyon, etc). Na de reis verblijf ik nog enkele dagen bij Marion en daarna vlieg ik weer terug naar Nederland. 7 juni kom ik aan, dus ik heb nog even! De komende weken staan er nog veel leuke dingen op de planning. Waaronder een bezoekje van mijn lieve ouders aan het mooie Mount Horeb! Can’t wait!